خوش حال نیستم
بالاخره بعد از سال ها حرف... رفتنم جدی شده...
قبلا فکر میکردم روزی که این تصمیم ها جدی بشه مطمعنا از خوشحالی روی ابرا هستم
توی یه مقطعی از زمان هم فکر میکردم اگه دور از ایران باشم دیوونه میشم
ولی الان واقعا هیچ حسی ندارم
فقط به رفتن فکر میکنم
حتی برام مهم نیس کجا برم...
حتی برام مهم نیس رفتنم از ایران باشه یا از دنیا...
فقط حس رفتن رو دارم و شرایط... واسه رفتن پیش اومده
از نظر خیلیا رفتن من مساویه با یه عالمه دردسری که ممکنه درست کنم
ولی همونقدر که الان، توی این چند ماه اخیر بی سر و صدا و اروم بودم، این اروم بودنم رو توی ازادی خارج از ایران هم حفظ میکنم ( با اینکه حتی تو هم باورت نمیشه )
از خودم ناراضیم :(
نمیدونم کارم درسته یا نه
نمیدونم واقعا واسه چی دارم میرم... 
نمیدونم از چی یا از کی دارم تا این حد فرار میکنم
حتی نمیخوام بهش فکر کنم حتی حاضر نیستم دلیل این اشفتگی رو پیدا کنم
حتی نمیخوام از خدا کمک بخوام... 
دیگه هیچی نمیخوام
فقط برم...
برم
همین



+ بی ربط نوشت :
صد بار قسم خوردم برنگردم / ولی مگه میشه نمیشه تو خاکمی / واسه تو دائم الوضوام تو نمازمی....
+ مخاطب خاص

نظرات شما عزیزان:

مرمر

ساعت9:38---18 مهر 1392

خوبان طاقت ماندن ندارند ...

میگذرند

و

میروند!
نه بابا :) خوب کجا بود اخه این مورد، فرار مغز هاس :دی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: